Modern futbol bizi akıcı ve değişkenlik dolu ileri hat hücumcularına alıştırıyor, Oyunun ofansif hattının merkezinde sürekli konum değiştiren birileri var. Alıştığımız forvet oyuncularının sırt numarası üzerinden adını alan son birkaç yılın mevkisi, Sahte 9 numaralara o kadar alıştık ki, artık oyun içerisinde statik fakat doğru pozisyon alan hücuma yönelik oyuncular için hatalı bakış açılarına sahip olabiliyoruz. Bu oyuna tek etaplı bir bakışı da peşinden sürüklüyor olabilir, en azından bazı dönemlerde şahsım tehdit olarak ele alabiliyor futbolun bu gelişimini.
İyi niyetli 9, sahte veya gerçek, bir merkez oyuncusunun ana görevinin bulunduğu alan içerisinde skor tehditi oluşturmak olduğunu gözden kaçırıyor olabilir miyiz? Sanmıyorum elbette ki. Günümüz sporcularının geldiği atletik yapı, artık statik biçimde etkili olmayı zorlaştırır yapıda olduğu için hücumun , savunma blokları arasında oluşacak boşluğu değerlendirmek adına takip edilmesi güç tempoya ulaşması gerekebiliyor. Peki en sevdiği alan kalenin birkaç metre ilerisi olan ve son savunmacının omuz bitişiğinde sürekli arkaya sarkmayı kollayan golcülere ne oldu?. Tekrardan o sinsi ve kudretli görüntüdeki golcüleri göremeyecek miyiz?. Futbol’un 90’larından bahsederken oyuna kendinden nüveler katan, agresyonlarını taktiksel düzlem dışarısında direk skora yönelten, o tehditkar karakterler artık düzen içerisine mi katıldılar?
Savunma hatlarının neredeyse her takım tarafından öne çekildiği ve topla maharetleri günden güne iyileşen savunma tandemlerinden ötürü, takım hücumuna katkısını sınırlayabilmek adına ön alan presinin mutlak hale geldiği günümüz oyununu biraz iyi tanımak gerekiyor. Bugüne kadar birçok farklı kaynaktan, sahte 9’un geldiğini (yıllar boyunca, gelişimi ile) veya yeni dönüşen oyunun ne olduğunu okumuşsunuzdur, peki eski oyun nereye kayboldu veya dün, bugüne nerede yenik düştü? . Konunun esas kavrama noktasının burada olduğunu düşünüyorum, eskiye özlem baki fakat bugün nerede duruyoruz?
Artık topa sahip olmak bir 9 numara için çok daha fazla efora dayalı, bu eski cüsseli 9 numaraların üst düzey futbol sahnelerinden çekilmesinin ana sebeplerinden bir tanesi olabilir. Taktiksel açıdan gereklilkleri yerine getirebilen, yeni tip 9 numaraların kendilerine alan bulabildiklerini görebilmek de harika elbette. Lukaku veya Lewandowski izlerken aldığımız keyif de buna içre.
Oyunun uzun süren kısa, çevik ve gezici forvet tiplerinden sonra bugün Olivier Giroud’un hala bulunduğu kulüpler için kilit çözücü rollerde bulunabilmesi veya Atletico Madrid düzeninin Felix gibi oyuncularının yanında hep merkez forvet bulundurarak sonuca ulaşması, günümüz oyununun da 9 numaralara müsaade ettiği ölçeklere mercek tutuyor olabilir mi? Futbolun yeni dönem yıldızları arasına katılan Haaland, kesim kesim Mbappe yeniden bir 9 numara mevkii için bir canlılık olur mu?
Gerçek bir 9 numaranın, esas göze çarpan özelliği onların farklı bir mevkide hayal edilememesidir. Oyun içerisindeki çeşitlilikleri, gol repertuarları olacak şekilde sahada kuruludurlar. Sahadaki baş aktör kendisidir, yardımcı rollerde bulunmaz ve sahanın ana planı oradadır. Zlatan gibi Hollywood sahnesinde gördüğünüzde yadırgamayacağınız karakterler üzerinde hayal etmesi daha kolay olan bu taktiksel figürler için sanıyorum devir asla geçmeyecek.
İkinci ve esaslı noktası ise, gerçek bir 9 numaranın sahanın bir döneminde veya kariyerinin bir karşılaşmasında zafer için esas sorumluluğu, yıkıcılığı üstlenmesi beklenir. Hücumun ana parçasıdır ve çoğu meslektaşının üstlenmek istemeyeceği yükü omuzlaması gerekir. Harry Kane, Tottenham takımının gol yollarına ilişkin, en az bir ekonomi bakanının ülke ekonomisi üzerinde olduğu kadar sorumluluğa sahiptir.
Üçüncü nokta ise gol atmak üzerine bağımlı olmaları, modern futbolun kollektiflik uğruna öğrettiği 11 kişilik düşünceden ziyade, 11 kişi için düşünmeye yatkındır. Gol attığı sürece kendi ivmesini yükselten özgüveni, kamu saygısını da ancak böyle kazanabilir. Mevkisi ve saha içerisinde yarattığı tek aura skor tehditi olan bu oyun içerisindeki rol, günümüz futbolunun yalnızca hakkını verene itibar edebildiği bir denkleme oturuyor.
Bir diğer değişken olan dördüncü nokta ise, Gerçek 9 numaralar ceza sahasında hep vardır. O alana sonradan koşu ile gelmez, oranın gerçek egemeni kendisidir. Ancellotti uzun yıllar birlikte çalıştığı İnzaghi için “210 topta 300 gol atabilir” yorumunda bulunuyor. 9 numara, topla yalnızca tehditkar bir biçimde temas etmek ister. Günümüz oyuncularından beklentimiz, oyun akışının her alanına dahil olacakları hareketlilikte olmaları. Oyun bunu istiyor, savunma sizi buna itiyor olarak görünüyor.
Zlatan İbrahimovic, kariyerinin son demlerinde bize 9 numaraların resitalini ve taht üzerindeki son ihtişamını takdim ediyor. Yeni hücum hatlarının dinamik ve akıcı yapılarına rağmen gole giden yolların tamamının ceza sahası içerisinde merkez bir pozisyonda duraksamaya ihtiyaç duyduğu o anlar vardır. Kimi an uzak direğe kafa golü ile kimi zaman arka direk koşusunda topla buluştuğunuzda her şeyi basit gösteren bir vuruş ile olabilir. Futbol devrinin merkez oyuncularına veda etmeyi denediği çağı yaşıyoruz.
Bu bir hicran yazısıdır, tüketilmesi akabinde birkaç futbolun kadim 9 numarasına has video ile desteklenmesi keyfi arttıracaktır.
Yorumlar kapalı.